Οι ερευνητές λένε ότι n έγχυση αυξητικης ορμόνης ή GH,
προσφέρει στους αθλητές λίγα μόνο αναβολικά αποτελέσματα και ότι n
αυξητικη ορμόνη είναι αναβολικη μόνο σε όσους έχουν έλλειψή της. Λένε
ότι αν το σώμα σας παράγει αρκετη GH, n πρόσθετη ληψη από εξωτερική πηγή
δεν θα σας βοηθησει ιδιαίτερα.
Ακόμη κι έτσι, n αυξητικη ορμόνη είναι δημοφιλης στους αθλητές επειδή δεν υπάρχει ντόπινγκ τεστ γι'αυτήν. Με την πρόσφατη ανακάλυψη ότι πολλοί κορυφαίοι αθλπτές στον κόσμο χρησιμοποιούσαν THG, στεροειδές που πέρασε από τον ανιχνευτη του ντόπινγκ, σχεδόν δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτοί οι αθλητές χρησιμοποιούσαν ταυτόχρονα ΤHG - και συνεχίζουν να χρησιμοποιούν. Άρα, μάλλον πιστεύουν ότι κάτι καταφέρνουν.Ένα πρόβλημα με τις μελέτες για την GH είναι ότι οι δόσεις που έχουν δοκιμαστεί δεν συγκρίνονται με τις ποσότητες που χρησιμοποιούν οι bodybuilders και άλλοι αθλητές. Με το φόβο των σοβαρών παρενεργειών, οι ερευνητές είναι απρόθυμοι να χορηγούν συγκριτικά μεγάλες δόσεις που οι αθλητές καταναλώνουν καθημερινά. Το ίδιο ίσχυε και για τις προηγούμενες μελέτες αναβολικών/στεροειδών κι έτσι οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα στεροειδη δεν βοηθούν και δπμιούργησαν χάσμα αξιοπιστίας μεταξύ γιατρών και αθλητών. Οι bodybuilders δεν χρησιμοποιούν ποτέ GH ως μοναδικό αναβολικό παράγοντα. Συνδυάζεται με άλλα αναβολικά φάρμακα. Ένας διαδεδομένος συνδυασμός είναι GH, lνσουλίνη και τεστοστερόνη. Αυτά τα τρία αναβολικά συνδυάζονται εκπληκτικά και ευθύνονται για την εμφάνιση των σημερινών επαγγελματιών bodybuilders, που διαγωνίζονται με βάρος πάνω από 113 κιλά και ταυτοχρονα έχουν χαμηλό ποσοστό λιπους.
Ενώ οι περισσότερες μελέτες που εξέτασαν τπν επίδραση της GH στους αθλητές δεν είχαν αποτελέσματα, μία νέα μελέτη με εικονικά φάρμακα - που χρησιμοποίησε αθλητές και ρεαλιστικές δόσεις GH- επιβεβαιώνει ότι έχει όντως αναβολικά αποτελέσματα στους αθλητές. Έξι αθλητές έκαναν ενέσεις GH και πέντε έλαβαν εικονικό φάρμακο. Η ομάδα GH έπαιρνε 0.067 mgs αυξητικης ορμόνης ανάπτυξης ανά κιλό σωματικού βάρους σε καθημερινή βάση.Όλoι oι αθλητές έκαναν αερoβια άσκηση μέτριας έντασnς για 30 λεπτά. Οι ερευνητές καθόρισαν τη χρήση της πρωτεινης των συμμετεχόντων στην έρευνα, μέσω επιστημονικών προηγμένων μεθόδων. Οι αθλητές της ομάδας GH παρουσίασαν λίγες παρενέργειες κατά τη διάρκεια της μελέτης. Ένας αθλητής ανέφερε πρήξιμο στον αστράγαλο και παροδικό πόνο στις αρθρώσεις, ενώ άλλος γενική κόπωση και μειωμένη συγκέντρωση. Τα επίπεδα του παράγοντα 1 ανάπτυξης (lGF-1), προϊόν παράγωγης GH στο συκώτι, έφτασαν στα ύψη από την πρώτη εβδομάδα. Το επίπεδα ενεργής ορμόνnς θυρεοειδούς (free 13) αυξηθηκαν στην ομάδα GH ενώ τα επίπεδα της άλλης ορμόνης του θυρεοειδούς, της Τ4, μειώθηκαν. Τα επίπεδα της ινσουλίνης αυξηθηκαν και στην ομάδα GH, δείχνοντας πιθανη αντίσταση lνσουλίνης λόγω GH. Αυτό εξηγεί γιατί πολλοί bodybuilders χρπσιμοποιούν GH, που συχνά αυξάνει τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, μαζί με lνσουλίνη που τα μειώνει.
Το πρώτο εύρημα της μελέτης ηταν ότι n ομάδα GH παρουσίασε σημαντικη διατηρηση της πρωτεινης σώματος, κατά την άσκηση και την ανάπαυση, υποδεικνύοντας αναβολική επίδραση λόγω GH. Η ομάδα GH μείωσε την οξείδωση λευκίνης κατά τη διάρκεια της άσκησης πάνω από 50 τοις εκατό, μία απόλυτα αναβολική επίδραση. H προπόνηση με βάρη μπορεί να μειώσει τη μυοστατίνη περίπου κατά 40 τοις εκατό σε υγιείς ενήλικες και αυτό εν μέρει επηρεάζει τις αναβολικές λειτουργίες της άσκησης αντοχής.
Πήραν αρκετά κιλά άπαχου μυός. Επειδη n GH έχει lδιότητες κατακράτησης νερού, το βάρος μπορεί να περιλαμβάνει νερό, αλλά λαμβανοντας υπόψη τη σημαντικη διατηρηση πρωτείνης, όπως φάνηκε από τη λευκινη, κάποιο ποσοστό βάρους ηταν σίγουρα μυς.
ΜΥΟΣΤΑΤΙΝΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΥΞΗΤΙΚΗ ΟΡΜΟΝΗ.
Η Μυοστατίνη, άγνωστη πρωτείνη που ηταν οικεία μόνο στους μοριακούς βιολόγους, υπάρχει σημερα στο γλωσσάρι του bodybuilding. Μυοστατίνη σπμαίνει "σταμάτημα μυός" και αυτό ακριβώς κάνει - εμποδίζει τη μυϊκή ανάπτυξη. Δραματικές φωτογραφίες βοδιών που γεννηθηκαν χωρίς γονίδια που κωδικοποιούν τη σύνθεση μυοστατίνης, αποκάλυψαν τεράστια μυϊκη μάζα χωρίς ίχνος ορατού λιπους.
Όταν τα ποντίκια και οι αρουραίοι τρέφονται ειδικά για να μην έχουν μυοστατίνη, μοιάζουν με τρωκτικη εκδοχη του Mr.Olympia.
Λιγες ουσίες σταματούν αποτελεσματικά την παραγωγη μυοστατίνης στο σώμα αλλα καμία δεν φάνηκε να αυξάνει τον ανθρώπινο μυϊκό όγκο. Από την άλλη πλευρά, ιατρικές καταστάσεις που χαρακτηρίζονται από καταβολισμό μυός ή κατάρρευση, όπως AIDS και καρκίνος συνηθως συνοδεύονται από αυξημένα επίπεδα μυοστατίνης. Όπως προείπα, n προπόνηση με βάρη μπορεί να μειώσει τη μυοστατίνη κατά περίπου 40 τοις εκατό σε υγιείς ενηλικες και αυτό εν μέρει επηρεάζει τις αναβολικές λειτουργίες της άσκησης αντοχης. Kαλη ερώτηση για τη μυοστατίνη είναι αν αλληλεπιδρά με τις αναβολικές ορμόνες. Στην περίπτωση της GH, n ερώτηση απαντηθηκε με μία νέα μελετη που αναζητησε πιθανές αλληλεπιδράσεις μεταξύ της GH και της μυοστατίνης στους ανθρώπους. Σε ένα τμημα της μελετης, 12 άτομα με έλλειψη GH είτε αντιμετωπίστηκαν με πέντε μικρογραμμάρια GH ανά χιλιόγραμμο σωματικού βάρους για 18 μηνες, είτε τους δόθηκε εικονικό φάρμακο. Σε άλλο τμημα της μελέτης, ένα φάρμακο που εμποδίζει τους κυτταρικούς υποδοχείς της GH εκτέθηκε σε κύτταρα που κανονικά παράγουν GH.
Παρά τα ευρηματα της μελετης, οι συγγραφείς υπογραμμίζουν ότι n υπερβολικη κατανάλωση GH μπορεί να καταληξει στη δημιουργία μεγάλων, αλλα αδύναμων μυών. Αυτό συμβαίνει στη μεγαλακρία, μία κατάσταση που οφείλεται σε έναν όγκο στην υπόφυση όπου συντίθεται n αυξητικη ορμόνη. Σε αυτές τις περιπτώσεις, n GH επιλεκτικά αυξάνει τα συστατικά του συνδετικού ιστού των μυϊκών δομών αντί να αυξάνει τις συσταλτικές πρωτεινες που επηρεάζουν Τη δύναμη του μυός προκαλώντας αυξημένn ποσότnτα μυοστατίνnς στα κύτταρα.
Στα υποκείμενα τnς μελέτnς, n 18μnνn χορηγηση GH μπλοκαρε αποτελεσματικά τn σύνθεσn μυοστατίνnς. Στους πρώτους έξι μηνες, n άπαχn μάζα αυξηθnκε στnν ομάδα GH κατά 5 τοις εκατό. Η αύξnσn δεν npoκληθηκε από τnν άσκnσn και πιθανώς οφειλόταν απευθείας στnν αναστoλη απο τn GH τnς μυοστατίνnς. Η ομάδα GH παρουσίασε αύξnσn στn μέγιστn ληωη οξυγόνου, μάλον λόγω του ρόλου τnς GΗ στnν αύξnσn μάζας των ερυθρών κυττάρων, αυξάνοντας τον όγκο του αίματος ,και βελτιώνοντας τnv καρδιακη λειτουργία. Αυτές οι επιδράσεις εξnγούν γιατί είναι δnμοφιλης στους αθλnτές στίβου που δεν ενδιαφέρονται απαραίτnτα για τnν αύξnσn τnς μυικης μάζας.
Οι συγγραφείς υποστnρίζουν ότι οι αναβολικές επιδράσεις τnς GH στον μυ προέρχονται από έναν συνδυασμό αυξnμένου παράγοντα ανάπτυξnς lνσουλivnc 1 (IGF-1) και περιορισμένnς απελευθέρωσnς μυοστατίνnς. Από τnν άλλn πλευρά, υπογραμμίζουν ότι παρά τnν αύξnσn του άπαχου μυ στnν ομάδα GH, κανείς δεν παρουσίασε αύξnσn τnς μυϊκης δύναμnς. Κι αυτό, επειδη n αύξnσn δύναμnς απαιτεί κάποιο ουδέτερο συστατικό, που σnμαίνει ότι απαιτεί άσκnσn. Ακόμn, υποστnρίζουν ότι ο καλύτερος τρόπος αύξnσnς του μυϊκού όγκου και δύναμnς θα ηταν ο συνδυασμός GH και άσκnσnς.
Η ΑΥΞΗΤΙΚΗ ΟΡΜΟΝΗ ΠΑΡΑΤΕΙΝΕΙ Ή ΜΙΚΡΑΙΝΕΙ ΤΗ ΖΩΗ;
Το γηρας συνδέεται με μείωσn τnς σύνθεσnς και απελευθέρωσnς διαφορων ζωτικών ορμονών για το σώμα, όπως είναι τα οιστρογόνα στις γυναίκες, που πέφτουν κατακόρυφα για τις περισσότερες μετά τnν nλικια των 43 ετών. Η τεστοστερόνn στους άνδρες πέφτει πιο σταδιακά απ' ό,τι τα οιστρογόνα στις γυναίκες. Η DHEA, ορμόνn αδρεναλίνnς, αρχίζει να πέφτει στnν nλικια των 40 ετών και για τα δύο φύλα. Αυτό είναι σnμαντικό, γιατί διάφορες μελέτες δείχνουν ότι οι μεγαλύτεροι άνθρωποι με εύρωστn και καλη υγεία γενικά συνηθως διατnρούν υψnλά επίπεδα DHEA. Η ανθρώπινn αυξnτικη ορμόνn παρουσιάζει παρόμοια πτώσn με το πέρασμα του χρόνου. Τα επίπεδα στο πλασμα αρχίζουν να πέφτουν ατnν nλικία των 30 για τους περισσότερους ανθρώπους, φτάνοντας σε πτώσn κατά 50% κάθε επτά χρόνια. Η ορμόνn ανάπτυξnς σχετίζεται άμεσα με τn νεότnτα. Όσοι βρίσκονται στnν ανάπτυξn έχουν τα υψnλότερα επίπεδα σύνθεσης GH.
Η αντίλnψn ότι n GH προσφέρει πιθανη παράτασn ζωης ή νιότnς οφειλετε σε μία μελέτn -ορόσnμο του 1990 σε nλικιωμένους άνδρες που είχαν ελλειψη αυξnτικης ορμόνnς. Όταν οι ερευνnτές τους έκαναν ενέσεις GH, πολλα σnμάδια γηρατος άρχισαν να εκλείπουν, όπως απωλεια λιπους σώματος, αυξnμένn άπαχn μάζα και λεπτότερο δέρμα. Έτσι n GH έγινε διάσnμο αντιγnραντικό προϊόν. Από τnν άλλη πλευρά, ζώα που είτε γεννηθηκαν με έλειψn GH είτε τnν απέκτnσαν μετά, όταν οι πειραματιστές αδρανοποίnσαν γονίδια που κωδικοποιούν τn σύνθεσn GH, συχνά ζουν έως και 50% περισσότερο από τα ζώα με GH και δεν δείχνουν σnμάδια γηρανσης ή δυσλειτουργιες του εγκεφαλου όπως τα ζώα με κανονικά επίπεδα GH. Μία εξηγnσn για τnν παρατεταμένn ζωη τουλάχιστον στα ζώα - είναι ο περιορισμός των θερμίδων. Αξιοσnμείωτn επίδρασn των μειωμένων θερμίδων κατά ποσοστό περίπου 30% από τnν κανονικη ληψη τους είναι n μείωσn των GH και IGF-1.
Ορισμένοι επιστημονες υποστnρίζουν ότι ακόμn και n πτώσn GH με το χρόνο βοnθά στnν προστασία του σώματος. Εκτιμούν ότι καθώς οι GH και IGF-1 μπορούν να προωθησουν όγκους ή καρκίνους, το σώμα αποπειράται να υπερασπίσει εαυτόν χαμnλώνοντας τnν απόδοση αυτών των ορμονών. Υπάρχει απόδειξn αυτης τnς επίδραonc; σε ζώα με έλειψn GH που δείχνει σχέσn αιτίας-επίδρασnς μεταξύ GH ή IGF-1 και διαφόρων ειδών καρκίνου. Αλλοι επιστημονες υποθέτουν ότι εφόσον n GH συχνά ένισχύει τnν αντίστασn ινσουλίνnς, το σώμα ανταμείβεται με τn μείωσn αυξnτικης ορμόνnς καθώς περνάνε τα χρόνια. Οι αρρώστιες που συνδέονται με τnν αντίσταon Ivσουλivnc, όπως διαβητnς τύπου 2, είναι συνnθισμένες σε ανθρώπους 40 ετών και άνω.
Ωστόσο, n αντίστασn ivσουλivnc σχετίζεται περισσότερο με απώλεια άπαχnς μάζας ή μυος λόγω έλλειψnς τακτικης άσκnσnς. Η άσκnσn και n GH συνεργάζονται για τn διατηρηση άπαχnc μάζας με το πέρασμα του χρόνου. Οι μεγαλύτεροι άνθρωποι που ασκούνται τακτικά δεν εμφανίζουν σnμάδια αντίστασnς ινσουλίνnς ή διαβητn τύπου 2, και n έρευνα δείχνει ότι n άσκnσn σε συνδυασμό με απώλεια λίπους προλαμβάνει αποτελεσματικά το ξεκίνnμα του διαβητn.
Αν η χορήγηση αυξητικής ορμόνης σε όσους έχουν έλλειψή της αυξάνει τη ζωτικότητα, τη μυική δύναμη και την καρδιακή, σεξουαλική και εγκεφαλική λειτουργία, υποθέτω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα αποδέχονταν τους κινδύνους της χρήσης της για να έχουν καλύτερη ποιότητα ζωής.
Οσο για τη μειωση της μακροβιοτητας εξαιτίας της GH, υπάρχει απόδειξη για το αντίθετο. Για παράδειγμα, πρόσφατη μελέτη που έγινε σε 11 μέλη Ελβετικης οικογένειας 25 ατόμων με σύμφυτη έλλειψη GH τους προσέδωσε κληρονομικό νανισμό. Τα άλλα μέλη της οικογένειας ηταν φυσιολογικά. Αρχεία της οικογένειας, για τα οποία δεν υπηρχε διαθέσιμη θεραπεΙα με GH, έδειξαν ότι τα μέλη με έλλειψη GH είχαν σημαντικά μικρότερη διάρκεια ζωης. Οι άντρες με έλλειψη GH ζούσαν κατά μέσο όρο 56 χρόνια, ενώ τα φυσιολογικά αδέλφια τους 75 χρόνια. Οι γυναίκες με έλλειψη GH ζούσαν κατά μέσο όρο 46 χρόνια, ενώ οι φυσιολογικές αδελφές τους 80 χρόνια. Αν και η μελέτη δεν αποδεικνύει ότι η GH θα σας βoηθησει να ζησετε περισσότερο, ωστόσο προτείνει ότι οι επιδράσεις τπς έλλειψης GH διαφέρουν σε ζώα και ανθρώπους, αλλά και ότι η μείωση της GH με το πέρασμα της ηλικίας δεν συμβαδίζει με τη μακροβιότητα.
Άλλος καθοριστικός παράγοντας είναι η ποιότητα ζωης. Αν η χoρηγηση GH σε όσους έχουν έλλειψη ορμόνης αυξάνει τη ζωτικότητα, τη μυικη δύναμη και την καρδιακη, σεξουαλικη και εγκεφαλική λειτουργία, υποθέτω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα αποδέχονταν τη χρηση της για να έχουν καλύτερη ποιότητα ζωης.
Ουσίες ανάλογες της GH αναπτύσσονται και προσφέρουν πολλές ευεργετικές επιδράσεις της GH χωρίς τις παρενέργειες. Το ερώτημα είναι αν θα υπάρχουν διαθέσιμες βελτιωμένες θεραπείες GH όσο είμαστε ακόμη νέοι και μπορούμε να τις εκμεταλλευτούμε.
Ακόμη κι έτσι, n αυξητικη ορμόνη είναι δημοφιλης στους αθλητές επειδή δεν υπάρχει ντόπινγκ τεστ γι'αυτήν. Με την πρόσφατη ανακάλυψη ότι πολλοί κορυφαίοι αθλπτές στον κόσμο χρησιμοποιούσαν THG, στεροειδές που πέρασε από τον ανιχνευτη του ντόπινγκ, σχεδόν δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτοί οι αθλητές χρησιμοποιούσαν ταυτόχρονα ΤHG - και συνεχίζουν να χρησιμοποιούν. Άρα, μάλλον πιστεύουν ότι κάτι καταφέρνουν.Ένα πρόβλημα με τις μελέτες για την GH είναι ότι οι δόσεις που έχουν δοκιμαστεί δεν συγκρίνονται με τις ποσότητες που χρησιμοποιούν οι bodybuilders και άλλοι αθλητές. Με το φόβο των σοβαρών παρενεργειών, οι ερευνητές είναι απρόθυμοι να χορηγούν συγκριτικά μεγάλες δόσεις που οι αθλητές καταναλώνουν καθημερινά. Το ίδιο ίσχυε και για τις προηγούμενες μελέτες αναβολικών/στεροειδών κι έτσι οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα στεροειδη δεν βοηθούν και δπμιούργησαν χάσμα αξιοπιστίας μεταξύ γιατρών και αθλητών. Οι bodybuilders δεν χρησιμοποιούν ποτέ GH ως μοναδικό αναβολικό παράγοντα. Συνδυάζεται με άλλα αναβολικά φάρμακα. Ένας διαδεδομένος συνδυασμός είναι GH, lνσουλίνη και τεστοστερόνη. Αυτά τα τρία αναβολικά συνδυάζονται εκπληκτικά και ευθύνονται για την εμφάνιση των σημερινών επαγγελματιών bodybuilders, που διαγωνίζονται με βάρος πάνω από 113 κιλά και ταυτοχρονα έχουν χαμηλό ποσοστό λιπους.
Ενώ οι περισσότερες μελέτες που εξέτασαν τπν επίδραση της GH στους αθλητές δεν είχαν αποτελέσματα, μία νέα μελέτη με εικονικά φάρμακα - που χρησιμοποίησε αθλητές και ρεαλιστικές δόσεις GH- επιβεβαιώνει ότι έχει όντως αναβολικά αποτελέσματα στους αθλητές. Έξι αθλητές έκαναν ενέσεις GH και πέντε έλαβαν εικονικό φάρμακο. Η ομάδα GH έπαιρνε 0.067 mgs αυξητικης ορμόνης ανάπτυξης ανά κιλό σωματικού βάρους σε καθημερινή βάση.Όλoι oι αθλητές έκαναν αερoβια άσκηση μέτριας έντασnς για 30 λεπτά. Οι ερευνητές καθόρισαν τη χρήση της πρωτεινης των συμμετεχόντων στην έρευνα, μέσω επιστημονικών προηγμένων μεθόδων. Οι αθλητές της ομάδας GH παρουσίασαν λίγες παρενέργειες κατά τη διάρκεια της μελέτης. Ένας αθλητής ανέφερε πρήξιμο στον αστράγαλο και παροδικό πόνο στις αρθρώσεις, ενώ άλλος γενική κόπωση και μειωμένη συγκέντρωση. Τα επίπεδα του παράγοντα 1 ανάπτυξης (lGF-1), προϊόν παράγωγης GH στο συκώτι, έφτασαν στα ύψη από την πρώτη εβδομάδα. Το επίπεδα ενεργής ορμόνnς θυρεοειδούς (free 13) αυξηθηκαν στην ομάδα GH ενώ τα επίπεδα της άλλης ορμόνης του θυρεοειδούς, της Τ4, μειώθηκαν. Τα επίπεδα της ινσουλίνης αυξηθηκαν και στην ομάδα GH, δείχνοντας πιθανη αντίσταση lνσουλίνης λόγω GH. Αυτό εξηγεί γιατί πολλοί bodybuilders χρπσιμοποιούν GH, που συχνά αυξάνει τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, μαζί με lνσουλίνη που τα μειώνει.
Το πρώτο εύρημα της μελέτης ηταν ότι n ομάδα GH παρουσίασε σημαντικη διατηρηση της πρωτεινης σώματος, κατά την άσκηση και την ανάπαυση, υποδεικνύοντας αναβολική επίδραση λόγω GH. Η ομάδα GH μείωσε την οξείδωση λευκίνης κατά τη διάρκεια της άσκησης πάνω από 50 τοις εκατό, μία απόλυτα αναβολική επίδραση. H προπόνηση με βάρη μπορεί να μειώσει τη μυοστατίνη περίπου κατά 40 τοις εκατό σε υγιείς ενήλικες και αυτό εν μέρει επηρεάζει τις αναβολικές λειτουργίες της άσκησης αντοχής.
Πήραν αρκετά κιλά άπαχου μυός. Επειδη n GH έχει lδιότητες κατακράτησης νερού, το βάρος μπορεί να περιλαμβάνει νερό, αλλά λαμβανοντας υπόψη τη σημαντικη διατηρηση πρωτείνης, όπως φάνηκε από τη λευκινη, κάποιο ποσοστό βάρους ηταν σίγουρα μυς.
ΜΥΟΣΤΑΤΙΝΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΥΞΗΤΙΚΗ ΟΡΜΟΝΗ.
Η Μυοστατίνη, άγνωστη πρωτείνη που ηταν οικεία μόνο στους μοριακούς βιολόγους, υπάρχει σημερα στο γλωσσάρι του bodybuilding. Μυοστατίνη σπμαίνει "σταμάτημα μυός" και αυτό ακριβώς κάνει - εμποδίζει τη μυϊκή ανάπτυξη. Δραματικές φωτογραφίες βοδιών που γεννηθηκαν χωρίς γονίδια που κωδικοποιούν τη σύνθεση μυοστατίνης, αποκάλυψαν τεράστια μυϊκη μάζα χωρίς ίχνος ορατού λιπους.
Όταν τα ποντίκια και οι αρουραίοι τρέφονται ειδικά για να μην έχουν μυοστατίνη, μοιάζουν με τρωκτικη εκδοχη του Mr.Olympia.
Λιγες ουσίες σταματούν αποτελεσματικά την παραγωγη μυοστατίνης στο σώμα αλλα καμία δεν φάνηκε να αυξάνει τον ανθρώπινο μυϊκό όγκο. Από την άλλη πλευρά, ιατρικές καταστάσεις που χαρακτηρίζονται από καταβολισμό μυός ή κατάρρευση, όπως AIDS και καρκίνος συνηθως συνοδεύονται από αυξημένα επίπεδα μυοστατίνης. Όπως προείπα, n προπόνηση με βάρη μπορεί να μειώσει τη μυοστατίνη κατά περίπου 40 τοις εκατό σε υγιείς ενηλικες και αυτό εν μέρει επηρεάζει τις αναβολικές λειτουργίες της άσκησης αντοχης. Kαλη ερώτηση για τη μυοστατίνη είναι αν αλληλεπιδρά με τις αναβολικές ορμόνες. Στην περίπτωση της GH, n ερώτηση απαντηθηκε με μία νέα μελετη που αναζητησε πιθανές αλληλεπιδράσεις μεταξύ της GH και της μυοστατίνης στους ανθρώπους. Σε ένα τμημα της μελετης, 12 άτομα με έλλειψη GH είτε αντιμετωπίστηκαν με πέντε μικρογραμμάρια GH ανά χιλιόγραμμο σωματικού βάρους για 18 μηνες, είτε τους δόθηκε εικονικό φάρμακο. Σε άλλο τμημα της μελέτης, ένα φάρμακο που εμποδίζει τους κυτταρικούς υποδοχείς της GH εκτέθηκε σε κύτταρα που κανονικά παράγουν GH.
Παρά τα ευρηματα της μελετης, οι συγγραφείς υπογραμμίζουν ότι n υπερβολικη κατανάλωση GH μπορεί να καταληξει στη δημιουργία μεγάλων, αλλα αδύναμων μυών. Αυτό συμβαίνει στη μεγαλακρία, μία κατάσταση που οφείλεται σε έναν όγκο στην υπόφυση όπου συντίθεται n αυξητικη ορμόνη. Σε αυτές τις περιπτώσεις, n GH επιλεκτικά αυξάνει τα συστατικά του συνδετικού ιστού των μυϊκών δομών αντί να αυξάνει τις συσταλτικές πρωτεινες που επηρεάζουν Τη δύναμη του μυός προκαλώντας αυξημένn ποσότnτα μυοστατίνnς στα κύτταρα.
Στα υποκείμενα τnς μελέτnς, n 18μnνn χορηγηση GH μπλοκαρε αποτελεσματικά τn σύνθεσn μυοστατίνnς. Στους πρώτους έξι μηνες, n άπαχn μάζα αυξηθnκε στnν ομάδα GH κατά 5 τοις εκατό. Η αύξnσn δεν npoκληθηκε από τnν άσκnσn και πιθανώς οφειλόταν απευθείας στnν αναστoλη απο τn GH τnς μυοστατίνnς. Η ομάδα GH παρουσίασε αύξnσn στn μέγιστn ληωη οξυγόνου, μάλον λόγω του ρόλου τnς GΗ στnν αύξnσn μάζας των ερυθρών κυττάρων, αυξάνοντας τον όγκο του αίματος ,και βελτιώνοντας τnv καρδιακη λειτουργία. Αυτές οι επιδράσεις εξnγούν γιατί είναι δnμοφιλης στους αθλnτές στίβου που δεν ενδιαφέρονται απαραίτnτα για τnν αύξnσn τnς μυικης μάζας.
Οι συγγραφείς υποστnρίζουν ότι οι αναβολικές επιδράσεις τnς GH στον μυ προέρχονται από έναν συνδυασμό αυξnμένου παράγοντα ανάπτυξnς lνσουλivnc 1 (IGF-1) και περιορισμένnς απελευθέρωσnς μυοστατίνnς. Από τnν άλλn πλευρά, υπογραμμίζουν ότι παρά τnν αύξnσn του άπαχου μυ στnν ομάδα GH, κανείς δεν παρουσίασε αύξnσn τnς μυϊκης δύναμnς. Κι αυτό, επειδη n αύξnσn δύναμnς απαιτεί κάποιο ουδέτερο συστατικό, που σnμαίνει ότι απαιτεί άσκnσn. Ακόμn, υποστnρίζουν ότι ο καλύτερος τρόπος αύξnσnς του μυϊκού όγκου και δύναμnς θα ηταν ο συνδυασμός GH και άσκnσnς.
Η ΑΥΞΗΤΙΚΗ ΟΡΜΟΝΗ ΠΑΡΑΤΕΙΝΕΙ Ή ΜΙΚΡΑΙΝΕΙ ΤΗ ΖΩΗ;
Το γηρας συνδέεται με μείωσn τnς σύνθεσnς και απελευθέρωσnς διαφορων ζωτικών ορμονών για το σώμα, όπως είναι τα οιστρογόνα στις γυναίκες, που πέφτουν κατακόρυφα για τις περισσότερες μετά τnν nλικια των 43 ετών. Η τεστοστερόνn στους άνδρες πέφτει πιο σταδιακά απ' ό,τι τα οιστρογόνα στις γυναίκες. Η DHEA, ορμόνn αδρεναλίνnς, αρχίζει να πέφτει στnν nλικια των 40 ετών και για τα δύο φύλα. Αυτό είναι σnμαντικό, γιατί διάφορες μελέτες δείχνουν ότι οι μεγαλύτεροι άνθρωποι με εύρωστn και καλη υγεία γενικά συνηθως διατnρούν υψnλά επίπεδα DHEA. Η ανθρώπινn αυξnτικη ορμόνn παρουσιάζει παρόμοια πτώσn με το πέρασμα του χρόνου. Τα επίπεδα στο πλασμα αρχίζουν να πέφτουν ατnν nλικία των 30 για τους περισσότερους ανθρώπους, φτάνοντας σε πτώσn κατά 50% κάθε επτά χρόνια. Η ορμόνn ανάπτυξnς σχετίζεται άμεσα με τn νεότnτα. Όσοι βρίσκονται στnν ανάπτυξn έχουν τα υψnλότερα επίπεδα σύνθεσης GH.
Η αντίλnψn ότι n GH προσφέρει πιθανη παράτασn ζωης ή νιότnς οφειλετε σε μία μελέτn -ορόσnμο του 1990 σε nλικιωμένους άνδρες που είχαν ελλειψη αυξnτικης ορμόνnς. Όταν οι ερευνnτές τους έκαναν ενέσεις GH, πολλα σnμάδια γηρατος άρχισαν να εκλείπουν, όπως απωλεια λιπους σώματος, αυξnμένn άπαχn μάζα και λεπτότερο δέρμα. Έτσι n GH έγινε διάσnμο αντιγnραντικό προϊόν. Από τnν άλλη πλευρά, ζώα που είτε γεννηθηκαν με έλειψn GH είτε τnν απέκτnσαν μετά, όταν οι πειραματιστές αδρανοποίnσαν γονίδια που κωδικοποιούν τn σύνθεσn GH, συχνά ζουν έως και 50% περισσότερο από τα ζώα με GH και δεν δείχνουν σnμάδια γηρανσης ή δυσλειτουργιες του εγκεφαλου όπως τα ζώα με κανονικά επίπεδα GH. Μία εξηγnσn για τnν παρατεταμένn ζωη τουλάχιστον στα ζώα - είναι ο περιορισμός των θερμίδων. Αξιοσnμείωτn επίδρασn των μειωμένων θερμίδων κατά ποσοστό περίπου 30% από τnν κανονικη ληψη τους είναι n μείωσn των GH και IGF-1.
Ορισμένοι επιστημονες υποστnρίζουν ότι ακόμn και n πτώσn GH με το χρόνο βοnθά στnν προστασία του σώματος. Εκτιμούν ότι καθώς οι GH και IGF-1 μπορούν να προωθησουν όγκους ή καρκίνους, το σώμα αποπειράται να υπερασπίσει εαυτόν χαμnλώνοντας τnν απόδοση αυτών των ορμονών. Υπάρχει απόδειξn αυτης τnς επίδραonc; σε ζώα με έλειψn GH που δείχνει σχέσn αιτίας-επίδρασnς μεταξύ GH ή IGF-1 και διαφόρων ειδών καρκίνου. Αλλοι επιστημονες υποθέτουν ότι εφόσον n GH συχνά ένισχύει τnν αντίστασn ινσουλίνnς, το σώμα ανταμείβεται με τn μείωσn αυξnτικης ορμόνnς καθώς περνάνε τα χρόνια. Οι αρρώστιες που συνδέονται με τnν αντίσταon Ivσουλivnc, όπως διαβητnς τύπου 2, είναι συνnθισμένες σε ανθρώπους 40 ετών και άνω.
Ωστόσο, n αντίστασn ivσουλivnc σχετίζεται περισσότερο με απώλεια άπαχnς μάζας ή μυος λόγω έλλειψnς τακτικης άσκnσnς. Η άσκnσn και n GH συνεργάζονται για τn διατηρηση άπαχnc μάζας με το πέρασμα του χρόνου. Οι μεγαλύτεροι άνθρωποι που ασκούνται τακτικά δεν εμφανίζουν σnμάδια αντίστασnς ινσουλίνnς ή διαβητn τύπου 2, και n έρευνα δείχνει ότι n άσκnσn σε συνδυασμό με απώλεια λίπους προλαμβάνει αποτελεσματικά το ξεκίνnμα του διαβητn.
Αν η χορήγηση αυξητικής ορμόνης σε όσους έχουν έλλειψή της αυξάνει τη ζωτικότητα, τη μυική δύναμη και την καρδιακή, σεξουαλική και εγκεφαλική λειτουργία, υποθέτω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα αποδέχονταν τους κινδύνους της χρήσης της για να έχουν καλύτερη ποιότητα ζωής.
Οσο για τη μειωση της μακροβιοτητας εξαιτίας της GH, υπάρχει απόδειξη για το αντίθετο. Για παράδειγμα, πρόσφατη μελέτη που έγινε σε 11 μέλη Ελβετικης οικογένειας 25 ατόμων με σύμφυτη έλλειψη GH τους προσέδωσε κληρονομικό νανισμό. Τα άλλα μέλη της οικογένειας ηταν φυσιολογικά. Αρχεία της οικογένειας, για τα οποία δεν υπηρχε διαθέσιμη θεραπεΙα με GH, έδειξαν ότι τα μέλη με έλλειψη GH είχαν σημαντικά μικρότερη διάρκεια ζωης. Οι άντρες με έλλειψη GH ζούσαν κατά μέσο όρο 56 χρόνια, ενώ τα φυσιολογικά αδέλφια τους 75 χρόνια. Οι γυναίκες με έλλειψη GH ζούσαν κατά μέσο όρο 46 χρόνια, ενώ οι φυσιολογικές αδελφές τους 80 χρόνια. Αν και η μελέτη δεν αποδεικνύει ότι η GH θα σας βoηθησει να ζησετε περισσότερο, ωστόσο προτείνει ότι οι επιδράσεις τπς έλλειψης GH διαφέρουν σε ζώα και ανθρώπους, αλλά και ότι η μείωση της GH με το πέρασμα της ηλικίας δεν συμβαδίζει με τη μακροβιότητα.
Άλλος καθοριστικός παράγοντας είναι η ποιότητα ζωης. Αν η χoρηγηση GH σε όσους έχουν έλλειψη ορμόνης αυξάνει τη ζωτικότητα, τη μυικη δύναμη και την καρδιακη, σεξουαλικη και εγκεφαλική λειτουργία, υποθέτω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα αποδέχονταν τη χρηση της για να έχουν καλύτερη ποιότητα ζωης.
Ουσίες ανάλογες της GH αναπτύσσονται και προσφέρουν πολλές ευεργετικές επιδράσεις της GH χωρίς τις παρενέργειες. Το ερώτημα είναι αν θα υπάρχουν διαθέσιμες βελτιωμένες θεραπείες GH όσο είμαστε ακόμη νέοι και μπορούμε να τις εκμεταλλευτούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου